ชีวิตของพลทหารถ้าไม่ทำงานหรือหมดเวลางานแล้วก็ได้แต่อยู่ในค่ายทหาร รอเวลาเรียกไปทานข้าวหรือเรียกเพื่อพูดคุย ความที่วนไปวนมาของชีวิตพลทหารแบบนี้ทำให้ผมเกิดความเบื่อ ทำให้อยากรู้ว่า ดอนเมือง ที่ผมอยู่นี้มีอะไรน่าเที่ยวบ้าง แต่กว่าจะหาวัน หาเวลาได้มันยากเย็นเหมือนกันนะครับ แต่ก็ไม่เกินความต้องการที่ผมอยาก ออกไปเที่ยว แน่นอนครับ และแล้ววันที่ภารกิจของผมเริ่มก็เกิดขึ้น มันเป็นวัน เสาร์ – อาทิตย์ ครับ โดยทั่วไปผมนั้นเป็นพลทหารที่ไม่สามารถออกไปไหนได้ เพราะไม่ได้บอกกับทางค่ายหรือกองร้อยไว้ว่าจะกลับบ้านเลยไม่มีใบลาที่จะแสดงว่าผมสามารถออกนอกค่ายได้ วันนั้นจ่าท่านหนึ่งได้กลับบ้านแล้วทิ้งรถมอเตอร์ไซค์ไว้ที่กองร้อย และช่วงเดือนเป็นช่วงที่เงินเดือนทหารออก ผมเลยบอกกับทางบ้านว่าอาทิตย์นี้ไม่ได้กลับบ้านต้องราชการนอกสถานที่ ทางบ้านก็เข้าใจกับงานที่ผมต้องทำ สถานที่ท่องเที่ยว ปฏิบัติการของผมได้เริ่มขึ้นในเช้ามือวันเสาร์ผมต้องรีบไปอาบน้ำก่อนที่เพื่อนๆ รุ่นพี่มาเห็นแล้วถามว่าไปไหน รีบอาบ รีบหาเสื้อแต่งตัว เป็นเสื้อคอกลม กางเกงยีนขายาว รองเท้าผ้าใบแบบรองเท้านักเรียน เตรียมตัวเสร็จก็ออกไปสำรวลว่า หมวด ผู้กอง ผู้หารเข้ามาหรือเปล่า เพราะผมเองก็ก่อเรื่องไว้เยอะ ทำให้ทหารหลายนายจำผมได้ยังขึ้นใจ เมื่อดูแล้วว่ายังไม่มีใครมาก็เลยยึดรถจ่าออกไปเที่ยว โดยขี่รถผ่านประตูหน้าซึ่งเวรทหารที่เฝ้าประตูหน้าคือ รุ่นพี่ผม ก็เกิดการพูดคุยขึ้นโดยที่รุ่นพี่บอกว่าจะไม่บอกใครแต่ต้องมีของมาให้เขาด้วย ผมก็ได้แต่ตอบตกลงไป ออกจากกองร้อยและเลี้ยวซ้ายเพื่ออกถนนใหญ่ตามเส้นทางที่เราดูใน Google Earth ผมขี่รถอย่างระมัดระวังมากเพราะมันเป็นครั้งแรกของผมที่ผมแอบหนีเที่ยวในเขตดอนเมือง กลัวเรื่องการโดนรถชนมากเพราะสำคัญที่สุดคือรถไม่ใช่รถของผม สถานที่แรกที่ผมไปเที่ยวในเขตดอนเมืองคือวัด ดอนเมือง เพราะคิดว่าต้องไหว้พระขอพร ให้การเดินทางเที่ยวอาทิตย์นี้เป็นไปได้อย่างราบรื่นไม่ให้ใครมาเจอผมข้างนอก วัดดอนเมืองแห่งนี้อยู่ตรงข้ามกับสนามบินดอนเมือง มีตลาดสด มีของพร้อมทำบุญตักบาตร ข้างในวัดนี้มีอุโบสถที่สวยงาม […]
